Pandemi ve kontrollü sosyal hayat derken evde geçen sürenin uzaması hem çocuklarımızın hayatlarında derin izler bıraktı hem de ebeveynler olarak bizi belirli noktalarda zorladı. Gelişim çağındaki çocuklarımız eğitim, oyun, iletişim derken neredeyse tüm günlerini ekranda geçirir hale geldiler. Akran iletişimleri oldukça zayıfladı. Aile içi iletişimler ise eksik ve hatalı yaklaşımlar sebebiyle yıprandı. Tüm bu yaraları sarmak, bizim için en büyük ihtiyaçların başında geliyor.

Çocuklar, zaman yönetimi noktasında oldukça zayıftırlar. Çünkü hoşlarına giden şeylerde vaktin nasıl geçtiğini bilemiyorlar. Bu noktada ebeveynlerin kontrollü ve tutarlı ilerlemesi oldukça önemlidir. “Yemek yerken izlemek istedi”, “Canı sıkılınca azıcık bakmak istedi”, “Misafirlikte o da izlemek istedi” gibi cümleler ve verilen izinler bir süre sonra çocukta ne yazık ki ekran bağımlılığı meydana getirecektir. Bu da ekrandan ayırmak istediğiniz zaman çocuğunuzun agresifleşmesine, ağlamasına ve öfke krizlerine girmesine sebep olacaktır. Bu sebeple, ailenin süreci doğru yönetmesi oldukça önemlidir. Doğru zamanda doğru sınırlar koyulmalıdır. Böyle olduğunda çocuk da bu süreci yönetmeyi öğrenecek ve ailesi ile bu sınırlı zamandan sonra keyifli vakit geçirmeyi öğrenecektir.